Szlifierki do płaszczyzn to m.in. szlifierki obwodowe, ze stołem obrotowym, pracują w sposób ciągły. Przedmioty niezbyt duże, o małej wysokości ustawiane są na obwodzie płaskiego stołu magnetycznego. Usuwanie i zakładanie przedmiotów może odbywać się podczas szlifowania, jeśli przy użyciu uchwyt magnetyczny nie działa na wycinku stołu. Inną odmianą
szlifierek do płaszczyzn są szlifierki czołowe, które charakteryzują się dużą wydajnością, uzyskiwaną dzięki temu, że szlifowanie wykonywane jest ściernicą o dużej średnicy. Pozwala to na pominięcie w większości odmian mechanizmu posuwu poprzecznego. Szlifierki zdzieraki stosuje się do wysokowydajnej obróbki płaszczyzn. Wielkość szlifierek do płaszczyzn określana jest przez podanie największych wymiarów przedmiotów, które można obrabiać bez zmiany jego położenia na stole szlifierki.
Szlifierki do płaszczyzn można również podzielić na te pracujące obwodem ściernicy ze stołem obrotowym lub prostokątnym oraz pracujące czołem ściernicy ze stołem obrotowym lub prostokątnym. Podczas procesu szlifowania potrzebne jest bardzo efektywne chłodzenie, ponieważ powstaje duża ilość ciepła. W stosunku do objętościowej wydajności skrawania moc szlifierek jest znacząca. Szlifierki pracują narzędziami o wielu ostrzach, zwanymi ściernicami. Duża szybkość skrawania jest cechą charakterystyczną dla szlifierek. ściernice, które wirują z dużą prędkością powinny być zaopatrzone w osłony i dokładnie wyważone. Korpus i łoże szlifierki muszą być odporne na drgania.